Bouwend Ieper

In Ieper is men eindelijk begonnen met de restauratie van het Merghelynckmuseum in de Merghelynckstraat-Rijselstraat. Het museum verkeerde de laatste jaren in een verwaarloosde staat. Dit dossier kwam voor het eerst in 2004 op de gemeenteraad, en nu kunnen de werken dus eindelijk starten.

De kosten voor de werken zijn geraamd op 820.000 euro. Stad Ieper betaalt 200.000 euro. Vlaams minister Geert Bourgeois (N-VA), bevoegd voor Onroerend Erfgoed, kende in 2013 al een premie toe van 402.173,54 euro. De werken zullen ongeveer 1 jaar duren en men hoopt de deuren opnieuw te openen in 2016.

Het schrijnwerk wordt geschilderd, plafonds in de kamer van de heer worden hersteld, de muren in de kamer van de dame worden opnieuw behangen, nieuwe gordijnen opgehangen, nieuwe elektriciteit en sanitair geïnstalleerd. Ook de historische luchters krijgen nieuwe bekabeling en de wanden van de waskeuken worden geschilderd. Er komt ook een nieuw verwarming –en luchtvochtigheidssysteem. Dit laatste is belangrijk voor de conservatie van de museumstukken. De huidige verwarming bestaat uit een bijzonder systeem van luchtkanalen in muren en plafonds. Er werd hierbij gebruik gemaakt van asbest en dat moet volledig worden verwijderd. Sommige collectiestukken krijgen een opknapbuurt: het hemelbed van dame Merghelynck verkeerd in een heel slechte staat en wordt gereconstrueerd, een aantal meubels en schilderijen worden opgeknapt. Dat is ook zo voor de unie­ke col­lec­tie kledingstukken. Hiervoor wordt samen gewerkt met de Hei­li­ge Fa­mi­lie uit Ie­per en de Uni­ver­si­teit Ant­wer­pen. De af­de­ling mo­de en ver­koop van de Hei­li­ge Fa­mi­lie maakt een re­pli­ca van de kledij van de da­me en de heer uit de 18de eeuw. De Uni­ver­si­teit Ant­wer­pen zor­gt binnen een educatief project, voor de res­tau­ra­tie en con­ser­va­tie van de vol­le­di­ge col­lec­tie. Om verdere aftakeling van de collectie te voorkomen, werd jaren geleden al beslist om de kledij in speciale, zuurvrije dozen te bewaren. De stad Ie­per investeert hierin 13.189 eu­ro.

Eind 2014 verhuisde de gehele collectie naar een veilige en optimale plaats ergens in Ieper. Eerst moesten de 2000 voorwerpen, verspreid over 22 kamers, worden geïnventariseerd. Geschatte waarde, vier miljoen euro.

Het gebouw werd tussen 1774 en 1775 gebouwd door François Merghelynck, schatbewaarder of ontvanger in dienst van Maria-Theresia en ontworpen door de Rijselse architect Thomas Gombert in een overgangsstijl van rococo naar neoclassicisme. Het was oorspronkelijk een hotel-herenhuis. Het pand raakte daarna een aantal jaren uit het familiebezit. In 1892 kocht Arthur Merghelynck het terug en maakte er een privémuseum van. Hij was een verwoed verzamelaar en  kocht het huis om er zijn collectie in onder te brengen en bewaarde het huis in die staat. Bijzondere stukken waren een muzieksalon en de instrumenten ‘van toen’. Tijdens WO I werd het museum volledig verwoest maar een groot stuk van de collectie kon worden geëvacueerd. Het is daarmee een van de weinige gebouwen waarvan de inboedel de Eerste Wereldoorlog overleefde. Vanaf 1931 werd het gebouw getrouw heropgebouwd en de heropening van het herenhuis Merghelynck als museum vond plaats in juni 1956. In 1994 nam de stad Ieper via een erfpacht het beheer voor 99 jaar over. Het Merghelynckmuseum toont de verfijnde levensstijl van de adel op het einde van de 18de eeuw. Er zijn overvloedig gedecoreerde stijlkamers met een boudoir, een ‘gouden’ salon, maar ook intieme vertrekken als slaapkamers, een privé-salon of de Vlaamse keuken. De meubels hebben een hoog niveau en tal van schilderijen van oude meesters sieren de wanden. Het lijkt er wel alsof de oorspronkelijke bewoners slechts even de deur uit zijn. Het gebouw is beschermd sinds 1983.

In de koetshuizen kregen de middeleeuwse vondsten uit de Verdronken Weide van de jaren 1990 onderdak: 800 voorwerpen illustreren het wel en wee van de lakennijverheid die Ieper roem en rijkdom bracht.

Het Museum Merghelynck is wellicht het minst bekende, maar zeker het meest bijzondere museum. Het trok nog amper 500 bezoekers per jaar en dat is veel te weinig, want het museum verdient beter. Het was dan ook niet mogelijk het museum vrij en zonder gids (na reservatie) te bezoeken. Bovendien verkeerde het gebouw in een slechte staat. Op die manier vonden nog weinig bezoekers de weg naar het museum.

De renovatie moet vooral meer volk aantrekken. Er wordt nog nagedacht over de uitbating: wordt het toegankelijk voor het grote publiek? Zal de individuele bezoeker er naar toe kunnen? Houdt men vast aan exclusiviteit? Uitkijken naar 2016 dus.

Lees ook:

http://kw.knack.be/west-vlaanderen/nieuws/cultuur-en-media/merghelynckmuseum-krijgt-fikse-opknapbeurt/article-normal-185509.html